بـه‌نـامـ پـر‌وردگـارِ‌بــارانـ. . .
{ السلام علیک یا اباصالح المهدی(عج) }
کسی نیامده جز او سرِ قرارِ خودش
نشسته غرق تماشای شیعیان خودش
چه انتظار عجیبی ست اینکه شب تا صبح
کسی قنوت بگیرد به انتظار خودش . . .
آخرین جمعه ی سال ۱۳۹۷ هم تمام شد
و
نیامد . . .
صوت نوشت:آخرش نسبتاً قشنگتر از اولشه..!
ساعت6:00صبحه و جناب همسر یکم پیش رفت سرکار...
میرم تو آشپزخونه و شروع میکنم به پختن ماکارونی و درست کردن سالاد...
ساعت7:30شده و با خیال راحت یه آبی به صورتم میزنم و کمی خونه رو مرتب میکنم و منتظر شاگردم میمونم...
تصمیم گرفتم تا بچه ها از آب و گل در بیان یمدت بیرون کارنکنم و چندوقتیه که تو خونه کلاس خصوصی دارم و درس میدم...
...
کلاس تموم شده و شاگردجان خداحافظی میکنه و تا دم در بدرقه اش میکنم..
کتابها و برگه ها رو جمع میکنم و برای لحظات پایانی به سکوت و آرامش خونه نگاه میکنم...و 3،2،1 همینطور که به سمت اتاقشون میرم با صدای بلند میگم بچه هاااا..خوشیدخانم اومده تو آسمون...
پرده ی اتاقشونو میزنم کنار و باز میگم : علی جونم،مریم جونم پاشید صبح شده...
بالاخره دوقلوهای دوساله ی من چشماشونو باز میکنن و با لبخند بهشون صبح بخیرمیگم...علی سریع پا میشه و مثل هرروز تلفن رو میاره تا براشون زنگ بزنم به باباشون تا باهاش حرف بزنن و بیدارشدنشونو اعلام کنن : |
با کلی شوخی و بازی دستوصورتشونو میشورم و بهشون صبحانه میدم...بعدشم بازی ...
...
دیگه خسته میشیم و هممون وسط اتاق دراز میکشیم و سقف رو نگاه میکنیم...چشمم به ساعت میخوره و میبینم تا نیم ساعت دیگه جناب همسر میرسه خونه...
به بچه ها هم اینو میگم و ذوق میکنن...پامیشم شونه هاشونو میارم و موهای علی خان رو که از بس پشتک زده و ورجه وورجه کرده رو با شونه مرتب میکنم
موهای مریمم رو هم شونه میکنم و با گیره های انتخابی خودش براش خرگوشی میبندم...
بهشون پیشنهادمیدم دوباره بریم پشت در ورودی قایم بشیم که وقتی باباشون اومد بپریم جلوش و پخخخ بگیم : )
بعداز کلی سفارش برای ساکت موندن تا یهویی بگیم پخ،
الان تو محل موردنظر قرارگرفتیم و صدای بازشدن قفل در میاد...در باز میشه و همزمان با اولین قدم جناب همسر به درون خونه ، مریم سریع از تو بغلم با ذوق و جیغ میگه "بابااااا"
گاه تنهایی ، صورتش را به پسِ پنجره میچسبانید...
_مکان ثبت عکس: ماشین!
نزدیکی سال جدید و تکاپوی مردم دلیل آن میشود که پایت را که از خانه بیرون میگذاری ، تا مقصد ، مورچه وار بروی.. و بعداز چنددقیقه توقف ، ماشین بالاخره یک قدمی حرکت کند...
نگاه کردن به چراغهای رنگ رنگی ، رفت و آمد مردم ، همهمه ی بازار ،رستورانهای شلوغ و ...سرحال و با نشاطت میکند و برای دقایقی دلیل بیرون آمدنت یادت میرود...
به مقصد میرسی و باز هم سوارشدن به آسانسور همیشگی و همراهی با آن تا طبقه ی آخر...آسانسوری که هربار جمعیت سوارشده در آن ، به برگه ی"ظرفیت 8نفر" چسبانده شده بر دیوارش دهن کجی میکند ...خیلی آرام حرکت میکند و در هرطبقه می ایستد... تابه حال نشده سوار آن بشوی و یک نفر آن را "اتوبوس"! خطاب نکند!
بالاخره میرسی و دلیل آمدنت باز برایت یادآوری میشود...
باز همان غم کهنه...
اما میخواهی حال خوبت را حفظ کنی...زیرلب آیت الکرسی میخوانی و کمی خودت را آرام میکنی...
...
حدود یک ساعت بعد بیرون می آیی و سعی در پاک کردن اشکهای صورتت داری...حرفها بارها در ذهنت تکرار میشوند...آنقدر در ذهنت درگیری که نمیدانی کِی و چطور از طبقه ی آخر به همکف میرسی و از ساختمان بیرون میزنی...
هنوز یک قدم راه نرفته ای که آقای جوانی که یک دستش کتابچه ای که نمیدانم دعا بود یا حافظ است و یک دستش یک پلاستیک پر از همان ، با تو همقدم میشود و اصرار که یک دانه اش را بخر...
بغضت را مشت میزنی تا سرجایش بنشیند و به سختی میگویی : ممنون آقا، نیازی ندارم.
و او میگوید : خانم دوتومن بیشتر نیست...
در دلت میگویی : دلِ خوش داری؟؟ سیری چند؟؟!
از کنارش میگذری و...
الان یکی دو روز گذشته و تو علاوه بر ناراحتی ماجرای خودت ، یک عذاب وجدان هم داری ...
که آن شب بحث نیاز داشتن یا نداشتن تو نبود...بحث پولی بود که گیرِ او
می آمد...تو این را همیشه خوب میدانی...
چه شد که این بار راحت از کنارش گذشتی؟؟!
...
دنیا خیلی تماشایی است...خوب که نگاه کنی ، میبینی در این باغ بزرگ ، هرکس توی قفسی زندگی میکند!
آزاده ها بسیار اندکند...البته قفس ها نیز متفاوتند:کوچک و بزرگ دارند،رنگی وغیر رنگی دارند،شکل های گوناگون و...
بعضی خودشان برای خودشان قفس میسازند،بعضی ها به دیگران سفارش میدهند برایشان قفس بسازند،بعضی ها قفس های خودشان را رنگ آمیزی هم میکنند،بعضی ها هم توی قفس هایشان به تفریح میروند...!
بعضی قفس ها علمی هستند،بعضی فلسفی،بعضی های دیگر عرفانی و...
اما ما هنوز نگاه کردن به خورشید را بلد نیستیم! ما هنوز برای رسیدن به قله ی دیدار خداوند،فرسنگ ها فاصله داریم...ما هنوز نفس کشیدن در آستان قدس را تجربه نکرده ایم .ماهنوز...
_علیرضا محمدزاده
خودم جان! وقتی بهت نگاه میکنم میبینم من هنوز تو اصل مطلب موندم و گاهی ادعا هم میکنم درحالیکه دقیقا تو قفسم...یه قفس چندضلعیِ نامنظم...
یا رب ! به ما تو قدرت ترک خطا بده
توفیق بندگی بدون ریا بده
از ما بگیر کینه و کبر و حسد ولی
بر ما صفای باطن و صدق و صفا بده...
برآنچه میگذرد دل منه ، که دجله بسی پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
گرت ز دست برآید چو نخل باش کریم ورت ز دست نیاید ، چو سرو باش آزاد
_گلستان سعدی
امروز این شعر رو تو گلستان سعدی خوندم... یه حکایت هم داشت ولی
حوصله ی نوشتنشو نداشتم ^_^ البته از لحاظ مفهوم ، همین شعر بنظرم بهتره...
واقعا دل نبستن به دنیا ،آزادگی و بخشنده بودن هنرهای بزرگ و ارزشمندین...
از شر وسوسه خلاص شدن هنر بزرگتریه...
"خودم جان"! قابل توجه شما !!...
