`باران باش`

بـه‌نـامـ‌ ‌پـر‌وردگـارِ‌بــارانـ. . .

صبوری کدام و خواب کجا...

صلاح کار کجا و منِ خراب کجا

ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا


دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا


چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را

سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا


ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد

چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا


چو کحل بینش ما خاک آستان شماست

کجا رویم بفرما از این جناب کجا


مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است

کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا


بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا


قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا...

 _حافظ

~پیوستِ الف + بعداً نوشت

ساعت یک و چهل و نه دقیقه ی بامداد شده و بعداز یک روز پرکار ، خسته ام اما ذهنم مشغول است...
خیالِ پریشانم ؛ کمی برایت بگویم که اینجا پراست از آدمهایی که عاشقند...خیلی هم زیاد...
مثلا امروز عاشق یک نفرند و دقیقه به دقیقه، محبت نثارش میکنند، عکس دونفره میگیرند و کادو میدهند...و فردا عاشق یک نفر دیگر...و باز هم محبت...
امروز عشق و نفس و زندگیشان یک نفر است و فردا ، یکی دیگر...
امروز در اوج احساسات و رمانتیک بودن ها، با یک نفر قول و قرار عاشقانه میگذارند که تا آخر با هم میمانند و فردا با کلی احساس بیشتر ، به یک نفر دیگر همین قول را میدهند...

امروز برای یک نفر میمیرند و فردا برای یک نفر دیگر...

و شاید حتی نگذارند کار به فردا بکشد...بلکه به طور همزمان به دو یا چندنفر ، محبت میکنند و عشق می ورزند...
خیالِ پریشانم ؛ میبینی چه دل بزرگ و چه احساسات سرشاری دارند؟
آنقدر روحشان بزرگ است که یک روز بعداز روزها عاشقی با یک نفر ، رفتارشان خیلی عادی میشود و میگویند : ما باهم کات کردیم...
گیج شده ام... به من بگو "آخر" کجاست؟ مجموعه ای که "آخر" را در خود جای میدهد ، چندعضویست؟
اینجا میگویند عشق ، کات شدنی است..اما تو به من بگو نیست...


خیالِ پریشانم ؛ ما کمی دیوانگی کنیم؟!
قول بدهیم هیچ ظرف زمان یا مکانی ، "آخرِ" باهم بودن و قرارهایمان را نتواند در خودش جا کند ...قبول؟!

[و قسم به شب هنگامی که به سوی صبحگاهان و روشنایی روز پیش می رود]



....................................................................................................................................................................

بعداً نوشت: راستش نمیخواستم نظرات این پست رو باز بذارم...امروز که سر زدم ، دیدم دوتا مخالف داشته
اول اینکه خیلی تشکر برای خوندن پست : ) ‌...دوم اینکه خیلی کنجکاو شدم که دلیلتون رو بدونم و لطفا اگه جایی اشتباه میکنم بهم بگید...

پویش درخواست از《بیان》برای توسعه خدمات《بلاگ》

سلام!

چندوقت پیش در یکی از وبلاگها( وبلاگ جناب کامیار) مطلبی میخوندم باعنوان "بیان را چه شد؟! "

حتما به کم کاری های اخیر مسئولین بیان ، توجه کردید...بروز رسانی خدمات یک طرف و پاسخ ندادن به سوالات و مشکلات کاربران یک طرف دیگه...

جدیداً پویشی راه افتاده که از اینجا شروع شد ...قرار بر اینه که مطالبات خودمون رو با این تیتر ثابت ، پست کنیم و پنج نفر هم به این پویش دعوت کنیم...

باشد که مسئولین پاسخگو باشند...

موارد پیشنهادی و خواسته های من :

۱_مسئولین بیان به بیان بازگردند!

۲_آماری که ارائه میشه ، زیاد دقیق نیست...مثلا یکی از موارد اینه که  بازدید نویسنده ی وب ، از وب خودش ، باید جدا از تعداد بازدیدکننده ها و نمایش ها حساب داده بشه...

۳_قابلیت منشن کردن افراد به وجود بیاد...

۴_امکان تهیه ی نسخه ی پشتیبان فعال بشه...اگه نوشته های عادی رو درنظر نگیریم ، واقعا بعضی نوشته ها باید ماندگار باشند..

۵_تو پنل مدیریتی یه امکانی به وجود بیاد که پست های "خوانده نشده" از یک نویسنده رو به ما نشون بده نه پست های جدید ایشون رو...مثلا فرض کنید کسی یک هفته از وبلاگش دور باشه...موقعی که پنل رو باز میکنه ، فقط پستهای جدید رو نشون میده درحالیکه ممکنه یه نویسنده ، این آخرین پست آن هفته اش باشه و قبل از آن چند پست دیگر هم منتشر کرده .


و مواردی که بقیه ی دوستان اشاره کردن...

انشاءالله که موثر واقع بشه : )

تشکر از آقای هیچ که دعوت کننده ی من به این پویش بودند...

دعوت میکنم از نویسنده های عزیز وبلاگهای : ماه بی همتا ، یک جرعه لبخند ، زندگی با عطر هِل ، رنگ عشق ، سرزمین من

(البته همه دعوت هستند) که اگر دوست داشتن ، تو این پویش شرکت کنن...

نظر شما چیه؟

سلام ...

فرض کنید که شما یه بیماری/مشکل دارید که تو زندگی باهاش دست و پنجه نرم میکنید یا کردید و الان رفع شده ...

و کمک ( به هرشکلی) به افراد شبیه خودتون که اون مشکل رو دارن ، جزو دغدغه هاتون باشه و

حتی گاهی بعضی هم به این کار (قدمی برداشتن برای افراد با این مشکل در جامعه) تشویقتون کردن ...

و فرض کنید شما الان دو سالی هست که جدیتر از قبل تو این فضا(بلاگ) فعالیت میکنید و خب قاعدتاً با خیلیها آشنا شدید و دوستانی هم پیدا کردید...و همچنین همیشه سعی کردید که شخصیت مجازیتون مثل شخصیت حقیقیتون باشه اما کسی فعلا چیزی از این موضوع نمیدونه.‌..


با این مفروضات ، کدوم گزینه و دلیل رو انتخاب میکنید؟

۱)تمایل دارم شخصیت مجازی و حقیقیم رو این مشکل از هم جدا کنه‌‌.‌..پس چیزی ازش نمیگم...

۲)هر چی این مشکل ، زندگیم رو درگیر کرده بود/میکنه ، کافیه و نمیخوام تو مجازی هم درگیرش بشم...

۳)بله واسم مهم نیست...و تو همین وبلاگم درموردش فعالیت میکنم و مثل بقیه ی نوشته هام ازش مینویسم...

۴)یه اکانت و وبلاگ جدا به طور مخصوص واسه صحبت از این مورد درست میکنم  و ترجیح میدم نگم صاحب این دو اکانت منم ...

۵)یه اکانت و وبلاگ جدا میسازم و به آشنایان میگم که صاحب هردو اکانت و وبلاگ منم...


لطفا نظرتون رو بگید و اگر گزینه ی دیگه ای هم به ذهنتون میرسه اضافه کنید...  

تشکر : )

🎊 🎊 🎉 🎊 🎉




یکم غُر (کمی تا قسمتی روز_نوشت_۴)

+[ به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
    چو اسیر توست ، اکنون ، به اسیر کن مدارا ...]
  {السلام علیک یا امیرالمؤمنین علی(ع)}
و مثل همیشه... : امان از دل زینب...

+
اون روز نیاد که بخوام از بازار ، مانتو بخرم ×_× 
جای همگی خالی ، کلی پیاده روی کردیم ..آخر هم هیچی نخریدم : ( درواقع اصلا چیزی برای انتخاب پیدا نکردم : (
دیگه دوست داشتم فقط بشینم وسط خیابون و زارزار گریه کنم : (
گاهی امکان دوختن نیست ، گاهی عجله داری و... خب نباید بشه رو بازار حساب باز کرد؟!
صد و شصت جا باید بری تا شاید خواستت رو پیدا کردی : (
خب چادر میزنم اما معیارای مانتویی که بیرون( تو اجتماع و اینور اونور) می پوشم واسم مهمه!  : (
مثلا واسم مهمه که آستینش مچی و بلند باشه(جوریکه نیازی به ساق دست نباشه)..اگه خیلی مجبور باشم ،با اندوه ازاین معیار گذشت میکنم : (
خودِ مانتو بلند باشه؛مثلا حداقل تا حدود زانو...
دکمه داشته باشه!
مدل و رنگش خوب باشه و به دلم بشینه...
قیمت هم که ... =_=  مثلا یه مانتوی کوتاه ، آستین سه ربع، بدون دکمه و یا حتی تیشرت یا شومیز زیرش و بدون مدل خاص و تزئینات  ، میگه قیمتش صد و پنجاه  :/
خب این پول چیه دقیقا؟! آدم احساس میکنه بیشتر داره خرج مغازه رو میده تا قیمت لباس!
یبار هم باز مجبور شدم یه مانتو خریدم ، استثناءاً !! مدل و رنگ و همه چیزش خلاصه خوب بود ولی جلو باز بود..و بعد خودمون دکمه و جادکمه زدیمش :/
بعضی جاها هم هست که اصلا تابلو فروشگاه با جنساش خیلی مغایرت داره...مثلا تابلو نوشته مانتوسرا...بعد همه ی لباساش پیراهن کوتاه آستین سه ربع هستن...خب اسم اینا تونیک، پیراهن یا هرچی هست  مانتوووو نیست انصافاً !  :|

خطاب به بازاریان محترم:گاهی اوقات میبینیم دوسه تا مانتوفروشی کنار هم ، مانتوهاشون همشون شبیه همن :| واقعا برام سواله چرا لباسی که همسایتون میاره رو شما هم دقیقاً شبیهش میارید؟!

+نقاشی زیر یه اثرِ هنریِ مشترکِ ساعت دونصف شبی از من و خانوم "ر" هست ^__^  ( انگشتش رو گرفته بودم و باهم میکشیدیم) :

فقط یه ذره...

هی مینویسم و پاک میکنم...

یه صدایی تو درونم میگه غر زدن فایده ای داره؟؟  میگم خب نه! اما دلم خالی میشه...

میگه اگه بخوای بنویسی چی مینویسی؟

یکم فکر میکنم...سرم رو میندازم پایین و میگم نمیدونم . . . !

امروز برای همیشه یادم خواهد موند...مثل دوم فروردینِ نود و هشت...

امروز اونجا دوست داشتم داد بزنم بگم بسسسسسسه دیگه!!!مسخره ها...!!!

آخه این چه قانونِ زبون نفهمیه که باید داشته باشیم؟!!


نا آرومم...بیشتر از هروقت دیگه...

یا انیس القلوب  ؛

میشه بغلم کنی؟!


+بالاخره دیشب بعداز چهار، پنج سال ، مامان جایی که واسه احیا میرم رو دید..

+تو این شبها حواسمون باشه اگه مشکلی نداریم ، بین طبقه ی همکف و طبقه ی بالا ، همکف و جاهایی که کنار دیوارهستن(برای تکیه) رو بذاریم واسه افراد پیر یا اونهایی که مشکلی دارن... و همینطور حواسمون باشه نذری که میگیریم به اندازه ی تبرک برداریم و بذاریم نصیب بقیه هم بشه...

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگیِ ما عدمِ ماست . . .
...............................................................
به دور از شلوغی های شهر و هیاهوی مجازی ، می نویسم از احساسم،گذر روزهایم و پیش آمدهای زندگیم...
Designed By Erfan Powered by Bayan